Aan het einde van de vijfdaagse tour worden we afgezet in Uyuni, een plaats die alleen dient als vertrek- of aankomstpunt voor tours naar de Salar de Uyuni. Verder heeft deze plaats de toerist weinig te bieden. Jammer genoeg moeten we er zo'n 7 uur overbruggen voordat onze bus vertrekt naar Potosi. Het is wel fijn dat we met z'n vieren verder reizen, we komen namelijk rond middernacht aan en dan kan je beter met meerderen zijn. Dichtbij de busstop is een basic hostel en aangezien het slechts voor een nacht is, voldoet het prima.

Tijdens onze vorige reis naar Bolivia hebben we al een bezoek gebracht aan de mijn in Potosi, deze keer slaan we de mijn over. We reizen direct door naar Sucre. Het centrum van Sucre is druk en gezellig. Er zijn veel witte gebouwen die vaak geschilderd moeten worden door de grote hoeveelheid zeer vieze uitlaatgassen. De grootste attractie van de stad is echter de markt, een waar walhalla voor fruitliefhebbers zoals wij! Naast de vele fruitstalletjes waar allerlei soorten fruit verkocht wordt (het fruit smaakt zo veel beter dan in Nederland, heerlijke mango's, papaja's, ananas en nog veel meer) kun je er ook de meest smakelijk vruchtensapjes drinken. Het enige waar we rekening mee moeten houden, is dat we er niet te veel van snoepen want dan gaat ons lichaam negatief reageren.

Vanuit Sucre is het iets meer dan een uur rijden naar Tarabuco waar elke zondag marktdag is. Vanuit de omgeving komt de bevolking vaak in hun traditionele kleding naar de markt om daar hun inkopen te doen. Ondanks dat er steeds meer marktkraampjes komen voor toeristen blijft het een interessante markt voornamelijk door de prachtige mensen die er komen.

Het is al weer een paar weken geleden dat we een bezoek hebben gebracht aan de kapper en het haar van Rob kan wel weer een knipbeurt gebruiken. Het is elke keer weer spannend hoe je haar geknipt wordt. We vragen advies aan de hosteleigenaar. Binnen 5 minuten staat een vriend van de eigenaar op de stoep. Hij schijnt een bekende kapper in Bolivia te zijn. Tot zijn klantenkring behoort zelfs Miss Bolivia. Wat een luxe om door een bekende thuiskapper geknipt te worden! Het is hier niet de gewoonte om het haar goed kort te knippen, na twee keer vragen, wordt het haar boven de oren iets korter geknipt. We laten het er maar bij, Rob z'n koppie ziet er weer wat frisser uit en het volstaat wel tot we weer thuis zijn.

Na Sucre reizen we via Oruro naar Iquique in Chili. Daar aangekomen blijkt dat we een druk weekend uitgekozen hebben. Er zijn kampioenschappen board surfen en daarbij is de maandag een nationale vrije dag waarin de oorlog met Peru herdacht wordt. Tijdens het weekend oefent het leger door de straat om op 21 mei een defilé te kunnen geven.

Verder naar het noorden blijven we nog een paar dagen in Arica waar we een museum bezoeken met de oudste mummies ter wereld. Interessant om te zien en lezen hoe men ruim voor onze jaartelling omging met overledenen. Ook een bezoek aan de haven is de moeite waard, de vissers die hun vangst de haven binnen brengen worden vergezeld door pelikanen en zeeleeuwen.

Het einde van de reis komt langzaam dichterbij, we hebben niets meer op ons programma staan afgezien van ons bezoek aan onze vrienden Sandra en Ricardo in Arequipa, Peru. Nadat we door Sandra zijn opgehaald van het busstation, worden we zeer hartelijk ontvangen door de rest van de familie. We krijgen een kamer in hun huis en worden beschouwd als leden van de familie.

Sandra heeft een eigen internationale school waar zo'n 40 kinderen in de leeftijd van 4-11 jaar les krijgen. De school is op de plek waar eerst het huis van Sandra en Ricardo was en waar wij ook een tijdje gewoond hebben tijdens onze vorige lange reis. We herkennen het gebouw maar er is erg veel veranderd, de tuin is verdwenen daar staat nu een gebouw met 4 klaslokalen. Het huis heeft een extra verdieping gekregen en er zijn verschillende lokalen gecreëerd en een kantoor voor de administratie en voor de directrice.

Wij gaan een ochtend mee naar school om met de kinderen te praten en om te zien hoe het eraan toegaat. We hebben het enorm naar onze zin. De kinderen zijn erg nieuwsgierig en stellen ons vele vragen waar we af en toe erg om moeten lachen. Zijn er dinosaurussen in Nederland, hebben jullie ook een zon en een maan? Dragen mensen in Nederland ook sokken (wij hadden allebei onze slippers aan!) Zijn slechts enkele van de vele vragen.

Verder doen we het rustig aan in Arequipa, we genieten voornamelijk van al het Peruaanse eten en drinken dat we krijgen zoals Anticuchos de corazon (runderhart, erg lekker ook al klinkt het niet zo), Chicharrones (zie foto) en Chicha, een maïsdrankje.

Na een week moeten we helaas afscheid nemen van onze vrienden en reizen we verder naar Lima, hier blijven we nog twee dagen en dan zit ons avontuur erop. Zaterdag 2 juni nemen we het vliegtuig naar huis waar we een dag later zullen arriveren.