RM2012.reismee.nl

De hoogte in

We zijn ondertussen in Bolivia, via de grensovergang La Quiaca - Villazon zijn we het land binnengekomen. Aan de Argentijnse kant van de grens kun je al goed de Boliviaanse invloeden zien. Er is veel grensverkeer tussen de twee landen. Het lijkt ook wel of Boliviaanse kinderen in Argentiniƫ naar school gaan.

Villazon heeft niet zo veel te bieden dus we reizen direct, met een gedeelde taxi, door naar Tupiza. De omgeving van Tupiza is geweldig, het is een bergachtig landschap en het plaatsje zelf ligt al op 2.950 m. Met de ademhaling kunnen we al goed merken dat we op hoogte zitten. Maar het is wel goed dat we al wat gestegen zijn, zo kunnen we een beetje acclimatiseren voordat we aan de tour beginnen naar de Salar de Uyuni.

We willen graag een vijfdaagse tour naar de Salar de Uyuni maken en daarbij tevens een vulkaan beklimmen. Maar het valt niet mee om nog een stel te vinden met dezelfde ideeƫn. De meeste toeristen willen een vierdaagse tour doen zonder een beklimming. Aangezien het ook nog laagseizoen is, moeten we erg veel geluk hebben om nog twee mensen te vinden. Met zijn tweetjes is zo'n tour toch echt een beetje te duur.

Het is gelukkig geen straf om een paar dagen in Tupiza rond te brengen, we maken een paar mooie wandelingen naar o.a. Puerta del Diablo, een kloof uitgesleten door wind- en watererosie en Cerro Elefante, een rots in de vorm van een olifant. Ook in Tupiza zelf kunnen we ons goed vermaken door gewoon rond te lopen en naar mensen te kijken. Vooral de vrouwen zien er prachtig uit met hun traditionele kleding en verweerde gezichten.

Ondanks dat zoveel toeristen Tupiza aandoen als startpunt van de tour, is het plaatsje niet overgenomen door buitenlanders. Natuurlijk zijn er genoeg tour agencies en toeristenrestaurants maar ze overheersen niet zoals in San Pedro de Atacama.

Na drie dagen wachten krijgen we het goede nieuws dat we de volgende dag kunnen vertrekken met z'n vieren. Bij La Torre Tours heeft zich een stel gemeld dat ook graag een vulkaan wil beklimmen.

We zijn ā€˜s ochtends rond acht uur bij de tour agency en krijgen daar te horen dat er een staking is van het openbaar vervoer met blokkades van de toegangswegen van Tupiza. De reden van de staking zou zijn dat de staat het openbaar vervoer gaat overnemen, wat betekent dat de mensen veel minder gaan verdienen aan het transport. Voor ons betekent de staking dat we een kwartiertje met onze bagage moeten lopen omdat de jeep Tupiza niet in kan. We zijn wel wat meer gewend dus voor ons geen probleem. Na het in- en opladen van de jeep kunnen we op weg.

Kort na vertrek staat er een jeep aan de kant van de weg met pech. Het is een ongeschreven wet dat de chauffeurs elkaar onderweg allemaal helpen dus ook wij zetten de jeep aan de kant. Ongelooflijk hoe handig de chauffeurs annex mecaniciens annex gids zijn, het zijn een soort McGuyvers. Zonder auto-onderdelen repareren ze de scheur in de radiator. Na een half uurtje kunnen we onze reis vervolgen.

We hebben het erg getroffen met onze medereizigers, Sabine en Flavien, een Duits/Frans stel, ze hebben dezelfde interesses en instelling. Ook met onze chauffeur, Edson en zijn vrouw, Erlinda, onze kok voor de komende dagen mogen we in onze handen klappen. Ze zijn erg vriendelijk, leggen veel uit onderweg en koken de lekkerste maaltijden.

Het gebied dat we doorkruisen, blijft ons aangenaam verrassen, het is erg afwisselend. We zien kleurrijke bergen, uitgesleten rotsen, meren in verschillende kleuren zoals Laguna verde (groen meer), Laguna blanca ( een doorsnee meer, wat naast het groene meer ligt) en Laguna Colorado (een rood meer). De meren hebben deze kleuren door de algen en mineralen die in het water zitten. Afhankelijk van de mineralen zitten er wel of geen flamingo's. We hebben geluk want we zien veel meer flamingo's dan in de meren in Chili.

Naast de flamingo's zien we ook vicuƱa's, lama's, nandu's en vizcacha's (een soort konijn met een lange staart).

De tweede dag van de tour zou in het teken van het beklimmen van een vulkaan staan. Onze eerste keuze was om de vulkaan Uturuncu te beklimmen, een vulkaan met een hoogte van 6.008 m. De jeep zou naar een hoogte van ongeveer 5.000 m rijden en wij zouden de laatste kilometer lopen. Met de vulkaan in zicht blijkt het echter onmogelijk te zijn voor de jeep om zo ver de vulkaan op te rijden vanwege de sneeuw aan de top. Dit betekent automatisch dat het ook niet mogelijk is voor ons om naar boven te klimmen want we hebben niet de juiste materialen om door de sneeuw te banjeren.

Edson biedt ons een tweede mogelijkheid aan, de beklimming van de vulkaan Licancabur. Deze vulkaan ligt op de grens tussen Bolivia en Chili, hij is minder hoog ( 5.916 m.) en wat lastiger om te beklimmen omdat de jeep niet zo ver kan rijden. Het is dezelfde vulkaan als die we konden zien vanuit ons hostel in San Pedro de Atacama. Edson vertelt ons dat deze vulkaan alleen beklommen mag worden met een lokale gids en deze gids duurder is dan de gids voor de vulkaan Uturuncu. Maar in Bolivia liggen de prijzen algemeen veel lager dan elders dus onze beslissing is snel gemaakt. We gaan een poging wagen om de vulkaan Licancabur te beklimmen. Aangezien deze vulkaan nog wat verder naar het zuiden ligt, wordt de beklimming een dag uitgesteld. Dit komt ons eigenlijk ook wel goed uit. Op deze manier kunnen we nog wat beter wennen aan de hoogte, met twee nachten op een hoogte van 4.200 m kunnen we hoogteziekte misschien beter voorkomen.

Zodra we bij de refugio van de vulkaan aankomen, gaat Edson op zoek naar een lokale gids. Ook hier krijgen we weer te maken met laagseizoen. Er is geen gids beschikbaar die ons kan begeleiden omdat alle gidsen bij een of andere happening aanwezig zijn. Edson is echter niet voor een gat gevangen en hij stelt ons dan ook niet teleur, hij gaat zelf de taak op zich nemen om ons naar de top te begeleiden. Ongelooflijk hoe flexibel en geduldig hij is, ronduit geweldig!

De dag van de beklimming moeten we midden in de nacht opstaan. Om 2.30 uur gaat de wekker, om 2.45 uur staat het ontbijt klaar en een half uur later vertrekken we met de jeep naar het startpunt van de beklimming. We hebben verschillende lagen kleren aan om de kou te trotseren. We beginnen op een hoogte van 4.500 m en lopen bij het licht van de maan. Het is een heldere nacht en de maan geeft ons meer dan genoeg licht om ons pad te vinden. Het is fantastisch om 's nachts te lopen met zoveel sterren boven ons. We hebben het al snel warm door de inspanning. Edson loopt op sportschoenen en is net een berggeit. We kunnen hem met geen mogelijkheid bijhouden. Het pad is lastig, veel losse stenen en grint, daarbij is het ook nog erg steil. Bij elke stap zakken we bijna de helft weer naar beneden. Het kost enorm veel energie maar de ervaring is geweldig. Na een paar uur lopen, zijn we op 5.600 m en is voor ons de pijp leeg. Het is net voor zonsopkomst, het koudste moment van de dag en onze handen en voeten zijn flink afgekoeld ondanks de inspanningen die we moeten leveren. Rob en ik kunnen helaas niet verder omhoog, er is te weinig tijd want we moeten rond de middag weer bij de jeep zijn en daarbij is het pad te moeilijk voor ons en hebben we last van de hoogte. Wij haken af en beginnen rustig aan de afdaling. Onze medereizigers klimmen verder omhoog maar moeten op een hoogte van 5.800 m ook stoppen, er ligt te veel sneeuw aan de top.

We zijn erg trots op onszelf dat we zo ver zijn geklommen, het uitzicht is prachtig en we hebben er een goed gevoel over. Ondanks dat we de top niet bereikt hebben, is het een geweldige ervaring. Edson vertelt ons later dat er niet veel mensen de top bereiken vanwege het lastige pad en de sneeuw. We hebben echter letterlijk een nieuw hoogtepunt bereikt!

Terug in de refugio staat de lunch op ons te wachten. We worden enorm verwend door Erlinda, ze bereidt allemaal typisch Boliviaanse gerechten voor ons. Twee keer per dag krijgen we warm eten en altijd lekker fruit als nagerecht. Ook het ontbijt is elke keer anders. Daarnaast krijgen we onderweg nog koekjes en yoghurt, de hele trip is goed verzorgd.

Bolivia heeft zeer vele vulkanen, maar geen echt actieve. De enige semi-actieve vulkaan is Ollague waar we gassen uit zien opstijgen. De gevolgen van uitbarstingen uit het verleden zijn wel goed zichtbaar. Vulkanisch gesteente in de vorm van een boom zoals de Arbol de piedra maar ook andere vormen sieren het landschap.

Net als in Chili heeft ook Bolivia een geiserveld, Sol de MaƱana, met een oppervlakte van ca. 1 km2. Op een hoogte van 5.000 m zien we bubbelende modderpoelen en opspuitend water uit de geisers tot een hoogte van 80-100 m. Er is een constante vulkanische activiteit met de bijbehorende geuren (rotte eieren lucht). Voor deze geisers was het gelukkig niet nodig om vroeg op te staan. Maar ja, de gehele tour zijn we vroeg ons bed uitgetrommeld ofwel voor het zien van de zonsopkomst ofwel omdat we een lange afstand te overbruggen hadden.

De laatste nacht van de tour slapen we in een hostel opgetrokken uit zout. De muren, tafels en stoelen zijn gemaakt van zout, heel bizar. Dit is trouwens ook de enige plek waar we een heerlijk warme douche kunnen pakken en dit is gelukkig geen zout water!

Op de laatste dag van de tour moeten we wederom vroeg op. 's Ochtends is er geen elektriciteit dus moeten we onze rugzakken in het donker inpakken. Na het ontbijt stappen we snel de jeep in en rijden een stuk de Salar op. De Salar is een gigantische zoutvlakte van ca. 12.000 vierkante kilometer met een diepte van meer dan 100 m op een hoogte van 3.650 m. Ondanks dat er zo veel zout is, wordt het zout niet geƫxporteerd, het is slechts voor lokaal gebruik. Een gedeelte van de zoutvlakte staat onder water, we rijden door ca. 20 cm zoutwater naar een droog gelegen stuk. Edson rijdt erg rustig door het water maar er zijn ook chauffeurs die er doorheen racen. Al dat zoute water kan nooit goed zijn voor de auto's die de gehele tour toch al veel te lijden hebben, maar goed dat is een eigen keuze. Doordat het zo'n grote oppervlakte is en de horizon amper zichtbaar is, kun je er leuke foto's maken (zie grappige foto's). De zonsopkomst is adembenemend en zeker de moeite waard om vroeg voor uit bed te komen.

Het bezoek aan de Salar de Uyuni is de afsluiting van onze geweldige tour. We hebben ongelooflijk genoten en tevens hebben we er nieuwe vrienden bij gekregen. Samen met Sabine en Flavien reizen we vanuit Uyuni verder richting Potosi en vervolgens naar Sucre maar daarover meer in ons volgende reisverhaal.

Reacties

Reacties

Dim

He Mieke en Rob

Leuk om jullie verhalen te lezen.
Je hebben het echt naar je zin
Een reis om nooit te vergeten
Ik ga nu kinken naar de grappige foto's
Ben benieuwd

Hans Bosch

Prachtig verhaal en dito foto's. Geniet ervan. Weer veel ervaringen rijker.
Het gaat jullie goed, Hans

Jan en Ira

Hallo luitjes! We zijn er eens goed voor gaan zitten om jullie avontuurlijke belevenissen van de afgelopen weken tot ons te nemen. Die rugzakken van jullie worden met de dag zwaarder, gevuld met alweer zulke indrukwekkende herinneringen. Het is een genot om te lezen hoezeer jullie aan het genieten zijn van de mensen en het wonderschone landschap om jullie heen. Jullie hebben prachtige foto's gemaakt, die versterken alleen nog maar de verhalen die jullie hier vertellen. Op naar de volgende ervaring! Groetjes, Jan en Ira

Hilde

Hee Rob en Mieke!
Alweer even geleden dat ik iets heb gestuurd. Maar wat een mooie foto;s en verhalen weer! Ben benieuwd naar de verhalen als jullie terug in Nederland zijn. Dan moeten we maar gauw eens op de koffie komen.

Nog bedankt voor jullie leuke en originele filmpje voor Geert zijn verjaardag! We hebben er kostelijk om gelachten. Oma vond het ook erg leuk maar snapte maar niet wie jullie gefilmt heeft en hoe jullie zo plots in beeld konden komen. Haha.

Geniet nog van de laatste weken en tot binnenkort!

Groetjes Hilde

Marcel

Wat een geweldige foto's en reiservaringen hebben jullie weer gepost. Mooi omgeving en aparte mensen weer.
Geniet er nog maar lekker van!!!!! In Nederland op dit moment ook 30 graden ;-)

Olga& Melanie

Fantastisch om te lezen dat jullie zo hoog zijn geklommen. Wij gaan vlg week richting Bolivia.
Heb je nog verder iets gemerkt van stakingen of enge dingen?
Elke tip is welkom.
Nog heel veel plezier.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!