Foz do Iguaçu is onze uitvalsbasis voor de wereldberoemde watervallen aan de Braziliaanse zijde. Tegenover het bezoekerscentrum van de watervallen ligt een vogelpark waar we de vogels kunnen zien die in het nationale park voorkomen. De vogels zijn enorm kleurrijk zoals de toekan met zijn grote geel / oranje snavel, zijn blauwe ogen, witte nek en zwarte verendek. We kunnen de toekans bijna aanraken en op zo'n kleine afstand lijkt de snavel wel van plastic. Behalve toekans die in grote volières rondvliegen, zien we onder andere rode ibissen, flamingo's, koningsgieren, rode en blauwe ara's, parkieten en kolibries. Het is ongelooflijk hoe snel de vleugels van kolibries bewegen, dit is goed zichtbaar als ze nectar uit de opgehangen nepbloemen halen. In een volière vliegen verschillende soorten kolibries rond tussen prachtig getekende vlinders, het is een waar paradijs.

Voor de foto mogen we een ara op onze arm nemen. De ara die ik op mijn arm krijg, heeft het direct gemunt op mijn oorbel. Voordat ik het doorheb, ben ik de achterkant van mijn oorbel kwijt. Gelukkig blijft het bij mijn oorbel en heeft hij niet in mijn oor gebeten.

De weersverwachting is niet zo goed als we de watervallen gaan bezoeken, 50% kans op regen bij een temperatuur van 23 graden. We nemen de regenjassen mee en zien het verder wel. Bij het bezoekerscentrum staat een bus klaar die ons de laatste 12 kilometer naar de watervallen brengt. Aangekomen bij het pad langs de watervallen is het eerste dat ons opvalt het grote tekort aan water. Waar watervallen hadden moeten zijn, zien we slechts iele waterstroompjes of het is geheel drooggevallen. We hebben duidelijk de verkeerde periode uitgekozen om de watervallen te bewonderen. Als we wat verder lopen, krijgen we gelukkig toch een goede indruk van hoe het zou moeten zijn. Bij de Garganta del Diablo stort genoeg water naar beneden. We hadden van tevoren gelezen dat we onze camera's moesten beschermen voor de nevel van de watervallen, daar hebben we in deze tijd van het jaar geen last van. Toch krijgen we een soortgelijke ervaring want wij krijgen te maken met motregen.

Op het wandelpad lopen verschillende neusberen rond op zoek naar eten. Ondanks dat ze er schattig uitzien ben ik toch wat voorzichtiger in de omgeving van dieren geworden. Ik houd ze liever op afstand, een beet van zo'n beest kan hondsdolheid veroorzaken. Ook de apen zie ik liever in de bomen dan op het pad.

Na een paar uur zijn we uitgekeken. We besluiten de Argentijnse zijde van het park niet te bezoeken omdat het bij gebrek aan water waarschijnlijk niets toevoegt aan onze ervaring. In plaats daarvan reizen we terug naar Paraguay waar we de hoofdstad Asunción gaan bezoeken.