Uruguay hebben we zoals eerder vermeld per ferry verlaten met aan het roer ‘schipper Rob'. En nu is het na een paar weken van voornamelijk steden bezocht te hebben, voor ons weer eens tijd om van de natuur te gaan genieten. We reizen naar Colonia Pellegrini, een vrij afgelegen plaatsje dat we per 4WD in twee uur tijd bereiken. In het dorpje vinden we een geweldige kampeerplaats op een relatief kleine camping. Naast ons tentje hebben we een rieten overkapping met daaronder een kookgelegenheid, BBQ en een zitgedeelte met tafel. Het water voor de douches wordt 's avonds opgewarmd door een houtkachel. Het water is zo heet dat je niet onder de douche kunt staan zonder het water te mixen met koud water.

Het plaatsje is geheel gericht op toeristen en bestaat voornamelijk uit hostels. De eerste paar dagen is het nog niet zo druk, richting het weekend wordt het drukker.

Op onze verkenningswandeling van de omgeving zien we al vele verschillende soorten vogels, de ene is nog mooier en kleurrijker dan de andere. Ook op de camping zelf zitten veel vogels.

De volgende dag staan we bijtijds op zodat het licht nog niet te fel is om te fotograferen. Bij het bezoekerscentrum beginnen twee wandelingen. Op een van de twee wandelingen kunnen we voornamelijk vogels zien en de andere zou leiden naar bomen vol apen maar de apen zitten er momenteel niet.

Heel veel vogels zien we niet afgezien van een prachtige roofvogel in de top van een dode boom. Later horen we dat er minder vogels zijn omdat het al drie maanden niet geregend heeft, ze zijn waarschijnlijk weggetrokken. Als we door het bos lopen, zien we ineens een bijennest in een boom. Natuurlijk wil ik deze ook filmen. Als ik daarmee bezig ben, word ik ineens door een bij in mijn wenkbrauw gestoken, shit wat doet dat pijn! Snel naar een open plek waar Rob de angel eruit haalt en het gif eruit zuigt. De pijn blijft helaas nog enige tijd aanhouden. Het is altijd wat met mij. Tijdens onze wereldreis ben ik gebeten door een aap en dan nu een bijensteek!

Het bos laten we even voor wat het is. Aan de waterkant zien we een waterzwijn, een groot sloom beest. Zelfs eten doet hij liggend. Voor verkoeling gaat hij het water in. Ook houdt hij ervan om door de modder te rollen. Een video die we bij het bezoekerscentrum hebben gezien, vertelde ons dat waterzwijnen meestal met meerdere bij elkaar leven maar hier zit er slechts een. Behalve het waterzwijn zien we ook twee vrouwtjes herten, helaas geen mannetjes met hun mooie gewei. In het water bij het bezoekerscentrum liggen verschillende kaaimannen. Je zou bijna zeggen dat het neppers zijn zo muisstil kunnen ze liggen maar soms glijdt er een het water in dus het zijn toch geen standbeelden.

Terug op de camping boeken we een boottochtje voor eind van de middag om het gebied wat verder in te kunnen trekken. Het is een groot watergebied waar planten samengegroeid zijn en zo een drassige ondergrond vormen voor de dieren die er leven. Met nog twee andere parkbezoekers varen we twee uur rond. We zien vele kaaimannen, waterzwijnen, een mannetjes hert met gewei, reigers, eenden, ibissen, waterlelies en -hyacinten en nog veel meer vogels waarvan we de namen nog moeten opzoeken op het internet.

's Nachts hoor ik een beest rond de tent lopen waarschijnlijk is dit een waterzwijn geweest want de volgende dag loopt er overdag ook een over de camping. Nu zijn ook de gevolgen van de bijensteek goed zichtbaar. Ik kan mijn linkeroog maar een klein stukje open krijgen. Het lijkt wel of ik goed geraakt ben tijdens een boxwedstrijd alleen de bonte kleuren ontbreken. Rondom mijn oog is het helemaal dik.

Wanneer we twee dagen later weer rondlopen op het ‘vogelpad' komen we een meisje tegen dat ook gestoken is door een bij. 10 minuten later wordt het bospad afgesloten voor bezoekers!

Aan het begin van onze reis hadden we nog erge lange dagen, nu gaat de zon een stuk vroeger onder. Rond 19.00 uur zakt de zon in het water, wederom een waar kleurenspektakel. Na het ondergaan van de zon komen de sterren tevoorschijn. Doordat er weinig lichtvervuiling is, zijn de sterren ontelbaar. Heel wonderlijk zien we een grote cirkel rond de maan. Niet direct rond de maan want dat hebben we wel vaker gezien maar echt een hele grote cirkel die slechts een uurtje zichtbaar is. Ook zien we vele vuurvliegjes. Overdag ligt de temperatuur rond de 30 graden, 's avonds koelt het af tot een heerlijke slaaptemperatuur.

Ons verblijf wordt ongepland wat langer dan verwacht. De Argentijnen hebben namelijk een lang weekend. Op twee april worden de slachtoffers herdacht van de Falkland oorlog. Het openbare leven komt dan stil te liggen. Ook op de dag ervoor, op zondag, rijden er geen bussen dus blijven we tot dinsdag. De Falkland eilanden zijn trouwens een erg gevoelig onderwerp. Door het gehele land hebben we borden gezien met de tekst ‘de Falkland eilanden zijn van Argentinië'. Ze blijven de strijd aangaan met Groot-Brittannië.

Aangezien wij niet BBQ-en is ons gevraagd of twee jonge mannen van onze BBQ gebruik mogen maken. Geen probleem natuurlijk. Het blijken erg aardige gasten te zijn waarmee we gezellig hebben gebuurd. Zij komen uit Posadas, onze volgende bestemming. Ze zijn op de fiets gekomen, 140 km over een stoffige zandweg en daarna nog 60 km asfalt. Terug willen ze het liefst met een 4WD. Ook wij willen graag rechtstreeks naar Posadas in plaats van een omweg van een dag te maken. Het blijkt echter niet zo gemakkelijk te regelen. Met zijn vieren zijn we op zoek geweest naar vervoer. Pas op de dag van vertrek lukt het ons om wat te regelen. Doordat we met z'n vieren gaan, kunnen we de kosten delen en zo zijn we allemaal geholpen.

De weg is veel slechter dan de trip naar het park toe. Grote hobbels en los zand maken het weer een heel avontuur. Onze nieuwe vrienden brengen ons tot aan de deur van het hostel en geven ons nog hun telefoonnummer mochten we ze nog nodig hebben. Erg leuk om eens wat intensiever contact te hebben met Argentijnen in plaats van andere toeristen.

Posadas is groter dan we verwacht hadden maar daarover meer in ons volgende reisverslag!