Met de ferry is het drie uur varen van Buenos Aires naar Colonia del Sacramento, Uruguay. De douaneformaliteiten van zowel Argentinië als Uruguay worden in de moderne bootterminal van Buenos Aires afgehandeld. Slechts de rugzakken moeten nog door de scan in de aankomsthal van Colonia. De plaatselijke VVV is erg behulpzaam na het aanhoren van onze wensen voor een hostel, er wordt direct een kamer voor ons gereserveerd, erg gemakkelijk. Het hostel ligt tegen het oude centrum aan. Colonia is gesticht in 1680 door de Portugese gouverneur van Rio de Janeiro en staat nu op de World Heritage lijst. Het trekt erg veel bezoekers maar ons valt het een beetje tegen. We hadden verwacht dat het wat beter onderhouden zou zijn, maar goed het is gezellig om door de oude straatjes te dwalen.

Na Colonia reizen we verder naar de hoofdstad Montevideo. Uruguay heeft ruim 3,3 miljoen inwoners waarvan het grootste gedeelte in de hoofdstad woont toch is het relaxed om er rond te lopen. Het verkeer is veel vriendelijker ten opzichte van voetgangers. Hier wordt de rempedaal ingetrapt in plaats van de gaspedaal in Buenos Aires.

Het afval uit de grote containers van de stad wordt gescheiden door mannen met paard en wagen. Ze scheiden het karton en het plastic van de rest van het afval. Het scheiden vindt hier een stap verder in het proces plaats dan bij ons. Een vreemd fenomeen in zo'n moderne stad.

Uruguay behoort tot de rijkste landen van Zuid-Amerika. Prijzen liggen veel hoger dan in Chili en Argentinië, we moeten goed opletten met onze uitgaven om binnen ons budget te blijven.

Dachten we dat ze in Argentinië veel mate drinken en vlees eten, in Uruguay lijkt het erop dat de Argentijnen worden overtroffen. Mensen lopen hier met een thermosfes onder de arm en een potje in de hand waaruit regelmatig genipt wordt. Op de markt wordt vanaf 11 uur het vuur opgestookt voor de traditionele BBQ. Grote stukken vlees worden samen met paprika's en pompoenen op een open vuur geroosterd. Dit wordt hoofdzakelijk voor de plaatselijke bevolking gedaan. Het aantal toeristen dat we zien is opvallend laag daar kunnen ze niet van leven.

Bij verschillende toeristenbureaus informeren we naar plaatsen in Uruguay die de moeite waard zijn om te bezoeken. Helaas kunnen ze ons weinig vertellen, dit kan zijn omdat ze hun eigen land niet kennen of dat er gewoon weinig te beleven is. We besluiten een rondje Uruguay te maken om het dan maar zelf uit te vinden. Via Minas en Melo reizen we naar Tacuarembo. De plaatsjes hebben inderdaad weinig te bieden dus geen wonder dat ze ons geen enthousiaste verhalen konden vertellen. Tijdens de busreizen zien we echter wel hoe groen en heuvelachtig het land is. Ook zien we erg veel runderen wat natuurlijk wel logisch is gezien de hoeveelheid vlees dat hier gegeten wordt. Tacuarembo is een gaucho stad, hier zien we de eerste echte cowboys, stoere mannen met laarzen en alpinopetten.

De laatste stop in Uruguay is Salto, de tweede stad van het land. Voor de voetballiefhebbers, hier komt Suarez, voormalig Ajacied, vandaan en daar zijn ze maar wat trots op.

Zoals we Uruguay binnen zijn gekomen zo verlaten we het land ook weer, over het water. De rivier die we deze keer moeten oversteken, is veel smaller. Een kwartier varen en we zijn opnieuw in Argentinië waar we verder naar het noorden gaan reizen.