Aangezien het aantal pinguïns dat we tijdens onze expeditie gezien hebben ons is tegengevallen, boeken we in Ushuaia een tour die puur gericht is op het zien van deze geweldige dieren. Samen met een Zwitsers stel , ontmoet tijdens de expeditie, gaan we naar Martillo eiland. Het is een eilandje waar alleen vogels en pinguïns leven.

De hele nacht heeft het geregend en ook 's ochtends is het niet droog. Het schijnt dat het weer van slag is, vorig jaar was het rond deze tijd van het jaar nog zo'n de 20 graden. Vannacht is in de wat hoger gelegen omgeving de eerste sneeuw van het seizoen gevallen. Wanneer we 's middags naar Harberton Ranch rijden, komt ons zelfs al een sneeuwschuiver tegemoet.

Een korte stop geeft ons de mogelijkheid om foto's te maken van de bomen die hier groeien. Het laat goed zien uit welke richting de wind normaal gesproken waait.

Harberton Ranch is gesticht door Thomas Bridges, een missionaris, in 1886. De ranch is nog steeds in handen van directe afstammelingen van deze Bridges. Ook het eiland Martillo is eigendom van deze familie. Het eiland bereiken we in een zodiac bootje in minder dan een kwartier. Op het strand worden we opgewacht door honderden pinguïns. Wat een ervaring, waar we maar kijken, zien we ze waggelen en liggen. De meeste pinguïns zijn Magellanic pinguïns. Bij de laatste telling zouden er ongeveer 3.000 paartjes zijn geweest. Deze pinguïn legt twee eieren per keer, het aantal van deze soort kan daardoor flink groeien mits de roofmeeuwen niet te veel jonkies stelen. De roofmeeuw is erg brutaal, als de ouders even niet opletten, is hun baby weg. Dit hebben we zien gebeuren in de film op de boot.

Behalve de Magellanic pinguïn leven er ook ezelspinguïns op het eiland, echter in veel kleinere aantallen. Deze pinguïns leggen slechts 1 ei en groeien dus ook niet zo snel in aantal. Toch blijkt het goed te gaan met de populatie op het eiland want dit jaar mogen er dagelijks meer mensen het eiland bezoeken dan vorig jaar. De pinguïns zijn absoluut niet bang voor de bezoekers, ze gaan gewoon door met waar ze mee bezig zijn, slapen, elkaar vlooien en vooral waggelen. Bij wijze van spreken kunnen we ze zelfs aanraken. Soms zijn ze nieuwsgieriger richting ons dan andersom. We kijken onze ogen uit wat een mooie en grappige dieren zijn het. De camera maakt overuren.

Midden tussen alle pinguïns worden we verrast door een koningspinguïn. Deze pinguïn is de op een na grootste pinguïn ter wereld, erg indrukwekkend. Fier rechtop staand wordt hij omringd door de veel kleinere Magellanic pinguïns.

Veel te snel moeten we weer aan boord van de zodiac om terug te gaan. We hebben enorm genoten, de tour was echt de moeite waard.