In Punta Arenas hebben we het rustig aangedaan, een paar huishoudelijke zaken geregeld zoals de was en wat herstelwerk van een broek. En na wat speurwerk hebben we met heel veel geluk een last minute expeditie kunnen boeken naar o.a Kaap Hoorn. Geweldig dat dit nog mogelijk was, normaal gesproken zijn deze tochten, vooral in het hoogseizoen, ver in het voren volgeboekt.

Nu zitten we aan boord van een luxe schip met eigen cabin, overvloedige maaltijden, drank en leerzame maar vooral prachtige uitstapjes en films. In elke cabin hangen de life jackets die we bij elk disembarkment moeten dragen, we voelen ons net Michelin poppetjes.

De eerste keer dat we van boord gaan in een zodiac bootje krijgen we veel uitleg over de begroeiing in Ainsworth Bay. We zijn in National Park Alberto de Agostini, een park dat slechts door deze maatschappij bezocht wordt. Niet zo zeer omdat het afgeschermd is maar meer omdat het niet gemakkelijk is om er te komen. Na een wandeling van 1,5 uur worden we bij de zodiacs opgewacht door de bartender met warme chocolademelk en whisky. Voor alcohol is het echt nog wat te vroeg maar heerlijke warme chocolademelk gaat er wel in. Voordat we terug gaan naar het moederschip (klinkt een beetje als Starwars) varen we met de zodiac langs een klein eilandje waar zeeolifanten liggen. Dit zijn enorm grote beesten. Het mannetje kan wel 4000 kilo zwaar worden, de vrouwtjes uit de harem wegen veel minder.

's Middags wordt het spannend of we wel of niet met de zodiac bootjes naar de Ticklers Islets kunnen. De wind maakt het moeilijk voor de bootjes om terug bij het schip te komen. Na enige vertraging wordt het besluit genomen om toch over te gaan tot disembarkment maar het strand waar de pinguïns liggen en rondlopen, kunnen we niet bezoeken, de condities laten het niet toe. We blijven aan de kant van het schip en moeten het doen met slechts drie pinguïns en vele aalscholvers. Je hoort ons niet klagen, de afgelopen tijd hebben ze deze trip vaak moeten afblazen en wederom geldt veiligheid voor alles.

De volgende dag is een dag van gletsjers wanneer we door het Beagle kanaal varen. Eerst krijgen we een lezing over gletsjers en later gaan we aan wal om de Pia Gletsjer van dichtbij te bekijken. Gletsjers blijven boeien ook al hebben we er nu al heel wat gezien. Er liggen veel ijsblokken in het water wat het voor de zodiacs wat lastiger maakt om te varen, het geeft daarentegen net iets extra's aan het tochtje.

Tegen de avond varen we door 'Glacier Alley'. De eerste gletsjer die we passeren is de Romanche gletsjer gevolgd door de Duitsland gletsjer, de Frankrijk gletsjer, de Italië gletsjer en als laatste de Holland gletsjer. Wanneer we langs de Duitsland gletsjer varen, krijgen we een worstje met een glas bier. Bij de volgende gletsjer die we passeren worden kaasjes met champagne geserveerd. De Italie gletsjer levert ons een stukje pizza op met een glas wijn en als laatste, wanneer we de Holland gletsjer passeren, krijgen we ....................bitterballen! De gletsjers zijn alle geheel verschillend van vorm en grootte. De Holland gletsjer is een van de mooiste, een prachtig grote gletsjer. Alle 5 gletsjers schijnen met elkaar verbonden te zijn maar dat is van de voorkant niet te zien.

's Avonds worden we geïnformeerd over de volgende dag. Deze dag staat in het teken van Kaap Hoorn, voor ons de reden om deze expeditie te boeken. Helaas kunnen ze niet garanderen dat we daadwerkelijk voet aan wal zullen zetten op het met zuidelijke puntje van Zuid-Amerika. Ook nu moeten de weersgoden ons goed geluimd zijn. We krijgen instructies over hoe we in de zodiacs moeten stappen en hoe we er uit moeten stappen. Met deze instructies kunnen we alleen nog maar hopen op niet te hoge golven en niet te veel wind.

De dag van Kaap Hoorn is aangebroken, het schip gaat voor anker en de crew maakt een proeftochtje naar het eiland om te zien of het veilig is. Daarna kunnen ze pas een beslissing nemen. In de tussentijd moeten wij klaarstaan met onze life-vesten aan, in de startblokken om zodra het teken wordt gegeven, we direct in de zodiacs kunnen stappen. We hebben geluk het licht gaat op groen. Rob en ik staan vooraan, we willen met de eerste zodiac mee want ze kunnen halverwege de excursie nog ingrijpen en de boel afblazen. Rob gaat als eerste in de zodiac, geen probleem, ik ben als vijfde aan de beurt, ook geen probleem. Bij de zevende persoon gaat het even mis. De zodiac komt door een grote golf onder de trap van het schip terecht en de zodiac maakt veel water. Aangezien Rob bij de motor zit, het laagste deel van de zodiac, stroomt het water al snel zijn schoenen in. Er is geen ruimte om zijn voeten op een droog plekje te zetten. Het water reikt tot 20 cm hoog in zijn schoenen en broekspijpen. Ik kan mijn voeten droog houden door ze op jerrycans te zetten. Rob kan er gelukkig om lachen, het maakt allemaal deel uit van dit avontuur.

Aan de kust van Kaap Hoorn zijn nauwelijks golven waardoor we gemakkelijk uit de zodiac stappen. Soppend in zijn schoenen beklimt Rob de circa 160 treden voor een schitterend uitzicht over het eiland. Het eiland wordt bewoond door een marinier met zijn gezin. Dit gezin blijft er een jaar waarna er een andere familie zijn intrek neemt in het huis. Naast het huis staat een klein kapelletje, een vuurtoren en er zijn wat gedenkstenen voor zeelui die de tocht om de kaap niet overleefd hebben. Het meest opvallende kunstwerk op het eiland is een albatros die tegen de wind invliegt. Op zich heeft het eiland niet veel te bieden, het gaat om het idee dat we op het meest zuidelijke puntje van Zuid-Amerika zijn geweest, 1.000 kilometer van Antarctica verwijderd, het is gelukt! We lopen allebei rond met een grote grijns op ons gezicht. De terugtocht naar het schip verloopt zonder problemen.

Voordat we 's middags weer van het schip afgaan, zou het fijn zijn dat de schoenen van Rob weer droog zijn dus hij gaat aan de slag met de föhn in de badkamer.

De laatste excursie is een wandeling in Bahia Wulaia, een gemakkelijke wandeling met een uitzicht over de baai omringd door met sneeuw bedekte bergen. In de baai worden we op de terugweg vergezeld door zo'n 6 dolfijnen die een showtje weggeven. Ze komen zo dichtbij dat we ze bijna niet kunnen filmen of fotograferen door onze zoomlenzen. Daarna is het al weer tijd om de rugzakken in te pakken, het afscheidsmaal te nuttigen en een borrel te drinken met de mensen die we aan boord ontmoet hebben.

Het zal wennen zijn om na deze expeditie weer te gaan backpacken, luxe went snel maar van de andere kant is het zelf regelen en uitzoeken van onze trip ook een hele uitdaging en fantastisch om te doen. We zijn een ervaring rijker, hebben gezellige, internationale en vriendelijke mensen ontmoet en voegen deze trip toe aan onze hoogtepunten!