Vandaag laten we de crampons weer onderbinden, dit keer niet om een vulkaan te beklimmen maar om op het ijs te lopen van de gletsjer Perito Moreno. Twee dagen geleden hebben we de gletsjer op afstand bekeken en nu gaan we er daadwerkelijk een paar uur op lopen. Voor de veiligheid krijgen we ook een harnas om, een charmant tuigje waarmee de gidsen ons vast kunnen houden wanneer we over een rand in de diepte kunnen kijken.

Met je voeten in een V lopen, iets wijdbeens lopen anders komen de scherpe punten van de crampons in je broekspijpen terecht, niet zijwaarts lopen maar je gehele voet in het ijs zetten en met gebogen knieën afdalen om een te zware belasting op je knieën te voorkomen, we weten het allemaal nog van de vorige keer dat we de crampons onder gebonden hadden.

We zijn met een kleine groepje van zo'n 12 personen met drie gidsen. De gidsen houden ons goed in de gaten. Voordat we een stap op het ijs mogen zetten, moeten we eerst een gezondheidsverklaring invullen met vragen als wat is je bloedgroep, (ooit wel geweten voor onze wereldreis, nu geen idee meer) heb je astma, last van allergieën, rug- of knieklachten, hartproblemen en bij wie ben je verzekerd. Er is zelfs een leeftijdslimiet voor deze trekking, we mogen gelukkig nog mee! Het lijkt op deze manier of het een zware trekking wordt maar dat valt reuze mee, waarschijnlijk moeten ze zich als organisatie goed indekken om schadeclaims te voorkomen.

Om op de gletsjer te komen, moeten we eerst een uur door een stukje bos en over rotsen lopen. Het ijs doet ons soms denken aan een grote gatenkaas dan weer aan een schuimtaart. De ondergrond van het ijs bepaalt hoe de gletsjer er uitziet. Is de ondergrond min of meer glad dan heb je een gladdere bovenlaag. Is de onderlaag ongelijk door puntige rotsen dan zie je dat aan de oppervlakte als ijspunten. Het is alleen mogelijk om over het gladdere gedeelte te lopen. Het is een hele bijzondere ervaring. Op plaatsen is het ijs wit dan weer prachtig blauw. Er zijn uithollingen, kleine watervalletjes, diepe gleuven, heel glad blauw ijs en heuveltjes. Soms lijkt het alsof we in een duinlandschap lopen. Op een andere plaats zien we 40 m onder ons water stromen door uitgesleten kloven (hiervoor is het harnas, een gids pakt ons vast aan een ring van het harnas om voorover vallen te voorkomen). De gidsen zorgen er ook voor dat er soms 'trapjes' in het ijs gehakt worden zodat we als groep makkelijker kunnen afdalen of ergens tegenop kunnen klimmen.

Na ongeveer 3 uur lopen op het ijs zijn we toch wel moe. Een boot brengt ons terug naar de bus. Om de trip af te sluiten, is er voor iedereen whisky met chocolade aan boord. Zo worden we weer lekker warm van binnen. We zijn eigenlijk niet zo dol op whisky maar deze keer gaat de alcohol er wel in!

Terug in het hostal maken we ons klaar voor vertrek. Morgen reizen we terug naar Chili. Hier zijn we van plan om een lange trekking van minimaal 8 dagen te gaan maken in het Nationale Park Torres del Paine. Het volgende reisverhaal zal dus even op zich laten wachten. Mocht de Elfstedentocht in de tussentijd gaan plaatsvinden dan wensen we jullie in ieder geval al vast heel veel kijkplezier!