Wow, we zijn in Argentinië! We zagen een beetje tegen de reis op maar alles is boven verwachting gegaan. Vanuit het Parque Nacional de Puyehue is het zo'n 5 km naar de Chileense grens en aangezien ook daarheen geen bussen rijden, zijn we genoodzaakt om te lopen of te liften. Na een uurtje lopen hebben we geluk, iemand die aan de grens werkt, geeft ons een lift en zo hebben we het eerste stukje overbrugd. De grensformaliteiten stellen niets voor, een stempel in ons paspoort dat we Chili verlaten, is alles. Daar staan we dan, de grens van Argentinië is 22 km verder op, lopen is geen optie. Op goed geluk vragen we een vrachtwagenchauffeur of hij ons een lift wil geven en we mogen in onze handjes klappen want hij zegt direct ja.

De Chileense vrachtwagenchauffeur moet in Argentinië een veranda afleveren waarvoor hij meer dan 3.000 km het land in moet rijden. Hij vindt ons gezelschap wel gezellig al kunnen we een beetje moeilijk communiceren, hij praat met een zwaar dialect. De vrachtwagen is een oud beestje, gemiddeld rijden we 25 km per uur en zo zijn we bijna een uur in niemandsland. Er is laaghangende bewolking dus niet zo veel uitzicht.

Na zo'n 20 km staat er een bord dat ons welkom heet in Argentinië en direct begint ook de zon te schijnen. Het landschap opent zich. Het is hier werkelijk prachtig, we komen dan ook binnen in Parque Nacional Nahuel Haupi. Bij de Argentijnse grens geeft de chauffeur al direct aan dat we met z'n drieën in de truck zitten, dit betekent dat we samen met hem door de douane gaan. Hij vertelt ons precies waar we moeten zijn, we hoeven niet in de rij te staan en krijgen direct een stempel in ons paspoort. De chauffeur zegt ons dat we nog wat rond kunnen lopen want hij moet zijn papieren voor de vracht nog laten controleren.

Dit is echt onze dag want we mogen nog verder met hem meerijden. Ons einddoel van vandaag is Bariloche. Aangezien hij daar toch langskomt, kunnen we helemaal met hem mee. Hij heeft er zelf ook lol in. Als je drie dagen moet reizen, is het ook wel voor te stellen dat je wat afleiding kunt gebruiken. Parque Nacional Nahuel Haupi is bekend om zijn meren die werkelijk adembenemend zijn. De chauffeur stopt voor ons zelfs een paar keer zijn truck zodat we met zijn drieën van het uitzicht kunnen genieten terwijl hij tegelijkertijd een sigaret rookt en Rob foto's maakt.

Wat ons meteen opvalt in Argentinië zijn de vele politiecontroles, ze stellen echter weinig voor. We worden gesommeerd om aan de kant te gaan voor controle. Staan we aan de kant worden niet eens de papieren gecontroleerd, het is meer even gedag zeggen en weer doorrijden.

Rond de middag komen we al aan in Bariloche terwijl we van tevoren onze twijfels hadden of we er überhaupt dezelfde dag nog zouden aankomen. Dit maakt het reizen wel heel erg aangenaam. Het is ook wel een bijzondere ervaring geweest om in een vrachtwagen mee te reizen.

Nadat we zijn afgezet, lopen we naar het centrum van Bariloche. Deze plaats is onder andere beroemd om zijn chocolade en dat moeten we natuurlijk proeven. We hebben gelezen welke chocolaterie het beste zou zijn en daar stevenen we op af. Om je vingers bij af te likken al die heerlijke zoetigheid in de winkel. We kopen een paar chocolaatjes en moeten toegeven dat deze echt verrukkelijk zijn, mmmmmmmmmmm.

De volgende dag pakken we een lokale bus naar Llhao Llhao waar we nog meer prachtige meren bekijken. Het is heerlijk relaxed en we genieten volop van onze vrijheid.

We hebben besloten om geen trekking in het nationale park te doen omdat de gevolgen van de vulkaanuitbarsting ook hier nog zichtbaar zijn en we hebben het even gehad met al het as. We gaan wat verder naar het zuiden voor een andere driedaagse trekking in een ander nationaal park, ja er zijn enorm veel nationale parken in zowel Chili als Argentinië.